- |
-
تعیین توان اکولوژیک بر اساس نگرش مبتنی بر آمایش سرزمین (مطالعه موردی: حوزه آبخیز قولنجی استان آذربایجان غربی)
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
اصل مقاله (836.46 K)
نویسندگان
1دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه،شهرارومیه
2گروه مرتع و آبخیزداری،دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه، شهر ارومیه
چکیده
هدف اساسی از مدیریت و برنامـه ریزی آمـایش سـرزمین، توزیـع فعالیـت هـای اقتصـادی، اجتماعی، جمعیتی و ظرفیت های آشکار و پنهان با توجه به تحـولات و دگرگـونی هـای زمـان و نیازهاست که عمدتاً با دیدی دراز مدت و بمنظور بهره برداری بهینه از امکانات آن و هـمچنـین هویدا کردن نقش و مسؤلیت خاص هر منطقه براساس توانمندی ها و قابلیت های آن به طـور هماهنگ با دیگر مناطق است. ارزیابی توان اکولوژیک به معنای عینیت بخشیدن به قابلیت بالقوه سرزمین در قالب کاربری های انجام پذیر و مورد انتظار است. به منظور تعیین کاربری بهینه و مدیریت صحیح محیط زیست، فرآیند تعیین توان اکولوژیکی در حوزه آبخیز قولنجی ابتدا با استفاده از تصاویر ماهواره ای لندست 8 سنجنده OLI اقدام به استخراج نقشه کاربری و پوشش گیاهی منطقه گردید. سپس نقشه شیب منطقه با استفاده از مدل رقومی ارتفاع حاصل از سنجنده ASTER در محیط GIS تهیه گردید. در این مطالعه بر اساس روش دکتر مخدوم توان های اکولوژیک منطقه تعیین شد. در نهایت توان های اکولوژیک در حوزه آبخیز قولنجی بر اساس عملیات همپوشانی در سیستم اطلاعات جغرافیایی پهنه بندی گردید. نتایج نشان می‌دهد که مساحت کاربری طبقه چهارم با توان بالا برای مرتعداری و دیم کاری 3/04% ، کاربری طبقه پنجم با توان متوسط برای مرتعداری و دیم کاری 6/92 % ، کاربری طبقه ششم با توان زنبورداری و باغبانی با تراس بندی 30/92 % و کاربری طبقه هفتم با توان مناسب برای حفاظت و چرای حیات وحش 23/93 % کل منطقه می‌باشد.
کلیدواژه ها
موضوعات