ارزیابی اقتصادی بهینه‌سازی کاربری اراضی با استفاده از مدل برنامه‌ریزی خطی سیمپلکس
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
کد مقاله : 1094-SCWMO (R1)
نویسندگان
1مرکز تحقیقات و اموزش کشاورزی و منابع طبیعی کردستان
2پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری کشور
3عضو هیات علمی
چکیده
مدیریت منابع آب و خاک در حوزه‌های آبخیز همراه با افزایش درآمد بهره‌برداران از مهمترین اقدامات در زمینه ارائه الگوی صحیح استفاده از اراضی و بهینه‌سازی کاربری اراضی است. در این تحقیق با استفاده از مدل برنامه‌ریزی خطی سیمپلکس و سامانه اطلاعات جغرافیایی، نقش بهینه‌سازی کاربری اراضی در حوزه آبخیز چهل گزی سنندج در سه گزینه شامل وضعیت موجود، وضعیت اعمال مدیریت و وضعیت استاندارد اراضی بررسی شد. نتایج نشان داد درآمد خالص سالانه در وضعیت اعمال مدیریت 50/22 درصد و در وضعیت استاندارد 65/143 درصد نسبت به وضعیت موجود افزایش خواهد یافت. نتایج تحلیل حساسیت سناریو‌ها نشان داد که درگزینه وضعیت موجود وگزینه اعمال مدیریت، تغییر در سطح اراضی باغی و سپس مراتع بیشترین تأثیر را بردرآمد آبخیزنشینان دارند. حال آنکه درگزینه استاندارد اراضی، تغییر در سطح اراضی مرتعی و سپس باغات بر روی درآمد تأثیر زیادتری دارند. بر طبق نتایج به‌دست آمده، درآمد خالص سالانه در وضعیت فعلی 91/22 درصد، در وضعیت اعمال مدیریت اراضی 42/41 درصد و در وضعیت استاندارد 47/142 درصد افزایش خواهد یافت. همچنین میزان درآمد در واحد هکتار در کاربری ترکیبی مرتع- بادامکاری، نسبت به کاربری‌های دیگر در حدود سه برابر افزایش می‌یابد.
کلیدواژه ها
موضوعات