پذیرفته شده برای ارائه شفاهی

کد مقاله : 1137-SCWMO (R1)

¹گروه رودخانه و سواحل، پژوهشکده حفاظت خاک، سازمان تحقیقات و ترویج کشاورزی

²عضو هیات علمی پیوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری

حوزه‌های آبخیز به عنوان یکی از عرصه های جغرافیایی در ﺳﻄﺢ زﻣﯿﻦ دارای ﻃﺒﯿﻌﺘـﯽ پویا بوده و نقش اساسی در تحولات مناطق ساحلی و به ویژه خورها دارند. ﺑـﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺳﺎﺣﻠﯽ، آﮔﺎﻫﯽ از محدوه بالادست و وضعیت حوزه آبخیز محاط به آن ﺿـﺮوری می باشد. در اینﺗﺤﻘﯿﻖ، نقش مدیریت حوزه آبخیز و تغییرات کاربری اراضی به عنوان یکی از عوامل تاثیر گذار در حفاظت از جنگل‌های مانگرو درمنطقه ﺳﺎﺣﻠﯽ خور بساتین مورد بررسی قرار گرفته است. خور بساتین در خلیج نای‌بند و در سواحل شمالی خلیج فارس در استان بوشهر واقع شده‌ است. ﺑﺮای ارزﯾﺎﺑﯽ اثر ﺗﻐﯿﯿﺮات کاربری و مدیریت حوزه آبخیز، نقشه حساسیت به فرسایش، و نقشه تغییرات کاربری اراضی منطقه ساحلی مورد تحقیق با استفاده از تصاویر ﻣـﺎﻫﻮاره‌ای لندست سال‌های 1986، 1990، 2000و 2014 به روش طبقه‌بندی هیبرید نظارت نشده و طبقه بندی تراکمی و تدقیق با داده‌های میدانی تهیه شد، و تغییرات طبقات کاربریها در سالهای فوق حاصل شد. نتایج نشان داد که دهانه خور نسبت به سال مبنا(1986) به دلیل دخالت انسانی شامل ایجاد جاده دسترسی و بازیافت اراضی از 740 متر به 39 متر کاهش یافته است. کاهش میزان ورودی آب از طریق دریا، عدم خود پالائی رودخانه و عدم تخلیه مناسب رسوبات در هنگام طغیان رودخانه گاوبندی، که رسوبات زیادی را با خود حمل می‌نماید موجب اختلال در سیستم طبیعی خور شده است. همچنین کاهش عمق کانال و عدم دسترسی درختان حرا به آب مورد نیاز موجب شده است حدود 80درصد از درختان این منطقه به طور کامل خشک گردد.

مدیرت یکپارچه؛ حوزه آبخیز؛ جنگل حرا؛ خلیج فارس؛ خلیج نای‌بند؛ خور بساتین؛ تغییرات کابری اراضی

چالش‌های مهم در اجرای مدیریت یکپارچه حوزه‌های آبخیز