بررسی عملکرد سطوح عایق، نیمه عایق و طبیعی برضریب رواناب درسامانه‌های سطوح آبگیر
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
کد مقاله : 1139-SCWMO
نویسندگان
1مرکزتحقیقات وآموزش کشاورزی ومنابع طبیعی کردستان
2مرکز تحقیقات و اموزش کشاورزی و منابع طبیعی کردستان
چکیده
ایجاد سامانه‌های سطوح آبگیر باران برای جمع‌آوری حجم کافی آب باران از طریق افزایش ضریب رواناب از سطح آبگیر و همچنین استفاده از بارش‌های روزانه اندک ضروری می‌باشد. این مقاله که از پروژه تحقیقی در ایستگاه تحقیقاتی سارال در فاصله 70 کیلومتری شمال شهر سنندج واقع است، منتج گردید. سطوح آبگیر باران به ابعاد 5×4 متر با تیمارهای سطح عایق، نیمه‌عایق و طبیعی در چهار تکرار بر روی دامنه های شمالی و با شیب 20 الی 22 درصد احداث شد. میزان بارش روزانه و عمق رواناب حاصل از آنها برای یک دوره آماری چهار ساله و کلاً به تعداد 36 واقعه بارندگی روزانه منجر به تولید رواناب اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که بارش‌های روزانه بیشتر از 1و 5 میلیمتر در ماه‌های گرم (فصل رشد و تولید گیاه)، شامل تیر، مرداد و شهریور به ترتیب دارای متوسط فراوانی حدوداً یک بار در یک سال و یک بار در پنج سال هستند. همچنین حد آستانه بارندگی روزانه برای شروع رواناب به ترتیب برای سطوح آبگیر عایق، نیمه‌عایق و طبیعی در حدود 1، 8/2 و 4 میلیمتر ومیانگین درصد ضریب رواناب 34، 16 و 3 برای دوره زمانی اردیبهشت الی آبان ماه هر سال می‌باشد. لذا با توجه به میزان ضریب رواناب، استفاده از تیمار عایق برای ایجاد سطح آبگیر همراه با تعبیه سامانه ذخیره رواناب حاصل از ماه‌های پرباران (مثل فروردین و اردیبهشت) و سامانه توزیع آب ذخیره شده در ماه‌های پر نیاز آبی گیاه (تیر، مرداد و شهریور) مورد توصیه است.
کلیدواژه ها
موضوعات