مدیریت جامع آبخیز شهری، حفاظت از کلان شهر‌ها در بحران‌های طبیعی(مطالعه موردی: شیراز)
پذیرفته شده برای ارائه شفاهی
کد مقاله : 1150-SCWMO (R1)
نویسندگان
1مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی فارس
2عضو هیأت علمی بخش تحقیقات حفاظت خاک و آبخیزداری مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان فارس
چکیده
توسعه شهری بدون توجه به شرایط طبیعی، یکی از عوامل اصلی تبدیل رخداد‌های طبیعی کوچک به بحران‌های بزرگ در کلان شهر‌ها از جمله شیراز است. برای نمونه می‌توان به آثار منفی گسترده بارش شدید برف و باران(وقوع سیل‌های ویران‌گر) و خشکسالی بر زندگی شهروندان اشاره کرد. این رخداد‌های بحران ساز، اگرچه در دهه‌های اخیر بیشتر شده‌اند، اما، بخشی از ویژگی‌های طبیعی آبخیزها می‌باشند. بنابراین، برای مدیریت کار‌آمد آن‌ها، باید ابتدا این واقعیت را پذیرفت و سپس برای پیشگیری و کاهش زیان‌ها برنامه‌ریزی کرد. شیراز در آبخیزی 8/3954 کیلومترمربعی قرار گرفته که هر گونه تغییری در آن، آثاری منفی و یا مثبت بر شهر دارد. آبخیز شیراز مانند یک سامانه که اجزاء آن به هم وابسته‌اند، عمل می‌کند. عملکرد یکپارچه اجزاء این آبخیز بیانگر آن است که برای حفاظت شهر در برابر بحران‌های طبیعی نیاز به "مدیریت جامع" است. بنابراین، راه‌کار اصلی مدیریت بحران شیراز، به ویژه در مرحله پیشگیری، تهیه و اجرای طرح "مدیریت جامع آبخیز شهری" است. گام اول برای اجرای این مدیریت، "شناسایی منابع آبخیز شیراز، درک صحیح از روابط دوبخش درون و بیرون شهر در این حوضه و هماهنگی بین تصمیم‌گیران" است.
کلیدواژه ها
موضوعات